_lo que el pelo dice de nosotras
_ materia
_ especialidade
Escultura
Debuxo
Pintura
Performance
Lo que el pelo dice de nosotras
"Lo que el pelo dice de nosotras" O pelo é un elemento simbólico múltiple, aberto, flexible e atemporal cuxas significacións se adaptan ás variacións sociais e culturais da mesma maneira que o fai o ser humano, ao ser leste un elemento que forma parte inherente do mesmo. A pesar desta capacidade que lle permite adaptarse a diferentes circunstancias, o pelo non se renova simbólicamente por completo. É dicir, os distintos simbolismos e significacións asociados a este elemento (segundo a forma, a cor, a lonxitude etc.)/ etc.) permanecen activos en maior ou menor medida, á vez que se adquiren novas asociacións derivadas do novo contexto. Este libro é unha reflexión sobre o potencial simbólico do pelo e o seu uso como material especulativo na arte. Interésanos especialmente a súa capacidade para xerar novas linguaxes artísticas, construcións culturais e sociais, así como métodos discursivos, non só na plástica contemporánea, senón noutros ámbitos culturais e intelectuais como poden ser a antropoloxía, a socioloxía, o feminismo ou o deseño.
_ a orixe
O que o pelo di de nós xorde da adaptación da tese doutoral defendida na Universidade de Vigo en decembro de 2021 pola Dr. Nuria Bouzas Loureiro e dirixida pola Dr. Susana Cendán. Está composto de dous partes, o primeira froito das publicacións de Cendán sobre @dicha temática, e a segunda, mostra un extracto adaptado de #o devandita #tese. Titulada O pelo como elemento de especulación artística na creación contemporánea, obtivo a cualificación Sobresaliente Cum Laude.
En 2022 publícase o libro co apoio do grupo de investigación dx5 e Dardo.
Organismo financiador: Xunta de Galicia. Consellería de Cultura, Educación e Universidade, Axudas do Programa de Consolidación e Estruturación de Unidades de Investigación Competitivas.
Modalidade: Grupos de Referencia Competitiva
- o concepto
Durante a época victoriana, e especialmente a partir do prerrafaelismo, o pelo tivo unha importancia e relevancia maior tanto na vida social e persoal como nas múltiples manifestacións artísticas que levaron a cabo, sobre todo pictóricas e literarias. O uso do cabelo longo para marcar a dimensión sexual da muller representada e reforzar a súa condición de muller perigosa, a selección dunha tonalidade avermellada do cabelo como símbolo de luxuria e pecado e a representación de mulleres co cabelo dourado como símbolo de pureza e castidade, rexorden nun momento no que a muller estaba a adquirir unha maior liberdade no ámbito social e económico. Mentres que no século XIX a elaboración de xoiería realizada con pelo respondía a unha necesidade cultural e sentimental, a intrusión deste elemento na arte permite a creación de obras que, tomando como punto de partida a concepción romántica do recordo asociado ao cabelo, retoman este tipo de prácticas para establecer un diálogo entre conceptos pasados —tratándoos como reliquias— e actuais, co obxecto de reflexionar sobre a condición humana e o mundo que o rodea.
«Mujeres Velludas. A imaxe da puella pilosa como signo de monstruosidade feminina en fontes medievais e renacentistas, e a súa proxección nos séculos posteriores” «(…) no home a perda de lanuxe facial non inflúe na súa masculinidade, mentres que esta alteración estética na muller sitúaa nun estado de ambigüidade que a afasta das conviccións socialmente aceptadas como femininas». Nuria Bouzas «Maculino-Femenino. Implicaciones de la abundancia de pelo en la percepción de género»
