estudios transdisciplinares sobre cómic (etc)
manga postdigital y el cómic de testimonio

_ disciplinas

Estudos de cómic
Estudos de manga e anime
Cómic de testemuño
Estéticas do mangaesco
Infografía, editorial

_ desenvolvemento e execución

2019-2023

estudos transdisciplinares sobre cómic (etc)
manga postdixital e o cómic de testemuño

Este proxecto de investigación ministerial (ref. PID2019-108898GA-I00) vertébrase sobre dous eixos fundamentais: o manga postdixital e o cómic testemuñal feminista. En primeiro lugar, o estudo sobre o concepto de «manga postdixital» comporta unha aproximación a este medio gráfico desde a Ecoloxía dos Medios. En segundo lugar, neste proxecto tamén se analiza a pertinencia do «cómic de testemuño» como vehículo para a empatía social. Este estudo céntrase na capacidade e idoneidade do medio do cómic á hora de conectar empáticamente co lector, e servir así como canle para a transmisión de valores sociais.

_enfoque

A Ecoloxía dos Medios explora como diferentes medios artísticos, sociais e culturais cambian (e cámbiannos) co tempo. Así, neste estudo téntase analizar como o sistema de produción do manga contemporáneo, en constante evolución debido á chegada das publicacións seriadas en liña, a gamificación da experiencia lectora, o uso de realidade virtual (VR) para a recreación de escenarios e mesmo a irrupción da xeración de imaxes por medio de IA (intelixencia artificial), poden transformar as características formais do manga que ata o de agora se consideraban trazos definitorios e unha parte esencial deste medio gráfico. Por outra banda, polos seus peculiares elementos paralingüísticos, estrutura e flexible velocidade de consumo, o cómic permite establecer unha relación diferente co lector fronte a outros medios (como poden ser a literatura ou o cinema/audiovisual). Dita peculiaridade converteu ao cómic de testemuño nun medio ideal para os relatos de denuncia —abusos e/o enfermidade— así como para a transmisión de valores sobre feminismo, inclusión social, respecto a inmigrantes, dereitos LGTBIQ etc.

_TEMAS

Neste proxecto o concepto de «postdigital» enténdese tras os cambios industriais, tecnolóxicos e culturais provocados pola dixitalización, e por tanto os cómics postdigitales son postdigitales no sentido de que o dixital xa non expón unha nova e revolucionaria tecnoloxía e mentalidade, senón que se normalizou e interiorizado na vida cotiá. O postdigital como concepto describe certos modos contemporáneos de produción e distribución, pero tamén un conxunto de prácticas culturais e estéticas específicas que xurdiron nas últimas dúas décadas. Ao mesmo tempo, e desde unha perspectiva formal, analizouse o potencial do manga para a conexión empática e transmisión de valores sociais servíndose da estratexia da caricaturización, seguindo as teorías de Ōtsuka (2003) Nagaike (2020). Ademais da publicacións dalgúns artigos académicos e capítulos de libro, organizouse un simposio internacional no que participaron non só membros do equipo de investigación e equipo de traballo do proxecto, senón tamén expertos de universidades de Asia e Estados Unidos, profundando en aspectos de máxima actualidade achega do manga (e a noción do postdigital antes referida), incluíndo o rol das adaptacións internacionais —nun medio transnacional e unha industria editorial máis global—, a inclusión da realidade virtual, a xeración de imaxes mediante IA, o auxe dos webtoon e as transformacións na distribución da páxina e o uso das viñetas, as reelaboracións debido ás versións dixitais, ou a irrupción da cultura participativa e a tokenización do cómic, entre outros temas. Do devandito encontro resultou unha publicación (tal e como se detalla no apartado D do presente informe) que será publicada en castelán e en inglés (en formato open-access) nos próximos meses.

O manga contemporáneo defínese fundamentalmente polo concepto de narrativa-manga (narracións longas seriadas) e o sistema de revistas mangashi que estivo funcionando con éxito desde a década de 1950. Ademais, non pode entenderse sen o sistema de produción actual, que depende en gran medida da función do editor, os fluxos de traballo e comercialización, as publicacións en serie mainstream ou a retroalimentación e interacción cos lectores.
Podemos falar, por tanto, dun novo cómic postdixital, que emerxe tras os cambios industriais, tecnolóxicos e culturais provocados pola dixitalización. Os cómics postdixitales son postdixitales no sentido de que o dixital xa non expón unha nova e revolucionaria tecnoloxía e mentalidade, senón que se normalizou e interiorizado na vida cotiá. Así, o postdixital como concepto describe certos modos contemporáneos de produción e distribución, pero tamén un conxunto de prácticas culturais e estéticas específicas que xurdiron nas últimas dúas décadas.


Polos seus peculiares elementos paralingüísticos, estrutura e flexible velocidade de consumo, o cómic permite establecer unha relación diferente co lector fronte a outros medios (como poden ser a literatura ou o cinema/audiovisual), en especial grazas á combinación de elementos explícitos e implícitos (narración suxerida). Con iso, o cómic permite alcanzar unha maior comprensión da mensaxe da obra a través da construción de empatía e promover así a asimilación de valores sociais.

Esta web usa cookies. Si continúas navegando estás dando su consentimiento para la aceptación de esas cookies y la aceptación de nuestra política de cookies.plugin cookies

ACEPTAR
Aviso de cookies